Bibi en haar angsten

Oh jongens, onze lieve Bibi. Onze Shih Tzu.

Zij is best wel een onzeker hondje. Wil graag geknuffeld worden en zit nog liever bij je en altijd op schoot.

Wij hebben haar gekocht toen ze 7 mnd was. Haar baasje toen, had 13 honden, maar kon moeilijk afstand doen van hun puppies. Ze zorgde enorm goed voor alle honden. Wij kwamen via via bij haar terecht.

Waren op slag verliefd. Wat een lieverd. Daar waar alle andere hondjes druk deden, zat Bibi ( toen Lily ) lief op haar kontje te wachten tot ze werd aangehaald.

Even de paperassen in orde maken en we konden gaan.

En daar lag ze, tevreden tegen mijn been aan op de achterbank. De autorit duurde één uur. En ze bleef liggen, tegen mijn been aan. Wat een liefde voelde wij toen van haar.

Nu kan ik met mijn Luisterkind methode ook terug afstemmen naar dat moment.

Wat voelde zij echt?

Voelde ze zich ook geliefd?

Was ze bang?

Was ze onzeker?

Ik heb terug afgestemd maar dat moment.

Bibi, zo hebben wij haar genoemd, vertrouwde ons direct volledig.

Ze wilde graag in de auto één van ons voelen om verbinding te krijgen en te ontwikkelen.

Ze voelde dat de in goede handen was / is.

Onzekerheid en angst richting ons dat was er niet op dat moment.

Ze voelde dat ze bij ons mocht zijn, bij ons mocht liggen.  Voor altijd.

Thuis aangekomen, week ze niet van één van onze zijde. We hebben haar enorm verwend. Ze is echt ons babyzusje. Ze is onderdeel van het gezin. Ze gaat ook werkelijk overal mee naar toe en slaapt op de camping, we hebben een seizoensplek, bij mij op bed ????

Thuis niet. En dat weet ze. Ze weet precies hoe, wat, waar & wanneer. Veel honden, veel dieren hebben dat. Structuur is alles.

Maar toch, ondanks dat ze uit een gezin van 13 komt, was ze, is ze nog steeds, als de dood voor andere honden ( behalve ons buurhondje ).

Ook op dat punt, heb ik op haar afgestemd. Ik moet er nog wel even iets meer mee aan de gang. Als ik nm afstem op iemand in ons gezin dan is dat kort, schrijf ik het niet op en ga er soms niet op door. Terwijl ik zo dichtbij het vuur zit. Maar zo gaat dat nou eenmaal. En, ik vind het zelf niet super erg dat ze angst heeft, daarintegen is het voor haar enorm stress. Wat mij nu op het punt brengt dat ik deze week met die angst van haar aan de slag ga. Hou het maar even in de gaten, ik ga er een blog over schrijven.

Oké, en daarnaast heeft ze nog wel meer onzekerheden. Doordat ik afstem voel ik direct wat er aan de hand is.

Zo is ze vaak boven. Ze wil normaliter altijd opgetild worden, maakt niet uit waar en wanneer. Behalve, behalve boven, dan weet ze dat we naar beneden moet. En dan gaat het mis.  Dan heeft ze paniek, stress, rent van de ene naar de andere kamer en is echt een achtervolging om haar op te tillen.

Eenmaal opgetild heb ik begin vorig jaar afgestemd hoe ze dan het liefst ligt in onze armen om naar beneden getild te worden.

Dat gaf ze in de energie heel mooi aan.

‘ Half liggend op de linkerarm met de hoofdje op onze onderarm. ‘

Zo gezegd, zo gedaan.

Maar de achtervolgingen boven, die bleven. Afijn, vorige week was ik het echt zat. En vond het steeds zieliger voor haar. Want jeetje, wat een stress.

Ik had er ook voor kunnen kiezen om haar niet naar boven te laten gaan, maar dan heeft ze beneden stress. Verlatingsangst is ook een ding.

Ook daar ga ik mee aan de slag. Stapje voor stapje.

Ik stond, of zat eigenlijk op de overloop. Bibi op gepaste afstand zodat ik haar niet zou kunnen tillen.  Oef. Daar ga ik.

In de energie maakte ik contact met Bibi. Ze bleef rustig zitten zodat ik mijn gang kon gaan.

In de energie was ze ook heel rustig.

Ze liet mij beelden zien waarom ze niet getild wilt worden als we van de trap af gaan.

Komt ie hoor ( vooral verder lezen als je bij vorige levens denk ‘ tuuuurlijk ‘ )

Ze liet zien hoe ze in een vorig leven als een soort Simba, haar jonge leventje had. Haar leeuwenmoeder lokte haar naar de rand van de berg, waar ‘ Simba ‘ op af rende, uit blijdschap en enthousiasme en daar ging het mis. Haar moeder liet haar van de berg af rennen / vallen.

Super zielig natuurlijk.

Maar zo zal dat gaan in de dierenwereld.

In de energie heb ik met Bibi het moment herbeleefd en er een mooie draai aan gegeven. Eentje die haar goed stemde.

Je gelooft het of niet, dat is aan jou. Misschien ben je mij al kwijt maar ze rent nu niet meer als een dolle door de kamers heen. Langzaamaan krijgt ze steeds meer en meer vertrouwen en mogen we haar gewoon optillen naar beneden zonder dat angst. Oke, nog een stukje. Maar zo minimaal. Ze laat het toe.

Er zat dus een vreselijk trauma voor haar.

Van haar vorige leven.

En die is opgelost, geheeld.

Ik vind het zo onwijs mooi dat het zo werkt.

Gaat het altijd zo makkelijk? Denk het wel.

Het volgende is de dus de angst voor andere honden. Daar zijn we al wel zover dat ze stil wilt staan en de andere hond langs haar heen mag lopen. Maar toch heeft ze nog geen 100% vertrouwen.

Dus daar mag ik gewoon even goed op gaan stemmen.

Loop jij met je huisdier of staldier ook aan tegen angsten, patronen, negatief gedrag?

Met een Luisterkind - afstemming komen we erachter. Weet je wat er achter schuilt en hoe je als baasje zijnde het beste er mee om mag gaan.

Ik geef geen garantie maar ik doe er alles aan tijdens de Luisterkind-afstemming om het te helen, goede tips en inzichten mee te geven van je dier aan jou.